گاهی بـــــرای خنـــــده دلـــم تنـــگ می شود

مـــــاننـــــد یک پــــرنــــده دلــم تنـگ می شود

چون پوپکی که در قفـــس از دسـت می رود

بــــا بــــال هـــــای کنـــــده دلم تنگ می شود

وقتی که بــــاورم شــــده بــــا خـــاطــرات یار

بـــــایــــد کنـــــم بسنــــده دلم تنگ می شود

آن صیـــد بسملم کــه بـــه چشمـــان اشکبار

در خــــون خــــود تپنــده دلـم تنگ می شود

چون عاشقی که یار سفر کرده همچو اشک

از دیـــده اش فکنــده دلـــم تنـــگ می شود

بختــــم اگــــر مـــدد نکنــد در قمـــار عشــق

بـــازنــــده و بـــــرنـــده دلــم تنـگ می شود

از پیش مـــن مــرو که در ایـن جنگل مهیب

ای آهـــــوی رمنـــده دلــم تنــگ می شود.